The Fall of the West in Mesopotamia

The Fall of the West in Mesopotamia: Repeating Mistakes in Syria and Iraq

Dr. Evangelos Venetis

Head of the ELIAMEP Middle East Research Project

The current situation in Iraq is not surprising. It was foreseen in the August 2013 article in the Kathimerini titled 'Mesopotamia is after the Mantle of the Prophet," highlighting the geopolitical instability in Iraq despite that the international and Greek media were dealing with Syria, where (the latter) was not concerned with the economic crisis in Greece. Iraq was a “simmering volcano.”

Today Iraq is destabilized because of the repeatedly frivolous and unrealistic foreign policy decisions of the U.S. and Britain in 2003 (the US-British invasion of Iraq and fall of Saddam Hussein) that unleashed the forces of destabilization of Al-Qaeda in Mesopotamia. Similarly, the persistence of the West on the issue of Syria in the last three years to oust the Assad leadership of the country is repeating the same tragic error of 2003 in Iraq. The operational skill and influential Sunni Wahhabis in Iraq today have was consolidated in Syria and the experience gained against Assad. The West desperately wanders without knowledge of developments in the region: On the one hand it supports the Wahhabi Sunnis in Syria and on the other they are its enemies in Iraq.

The severity of the situation in Iraq is illustrated by the fatwa of the Shiite Grand Ayatollah Sistani urging Shiites to fight against the Wahhabis. When the elder Sistani and the so-called apolitical one of the Shiite clergy, made such a statement, it is easy to understand the magnitude of the war in Iraq. Yes, the West needs to understand that Iraq is now at war not in a crisis. The main challenge now is securing the unity of Iraq whilst the trisection of the country seems to be closer than ever.

The attitude of the West in Iraq should be figured out in connection with its policy in Syria and its stance to Assad. The West is challenged to choose allies in the region. The western policy of instability cannot but destabilize the Middle Eastern countries one after the other. No doubt the destabilization of Iraq and Syria comes from the Arab Peninsula, a U.S. ally in the region. If the West does not establish a realistic policy in the region immediately, then the power vacuum will be filled by regional powers both Sunnis and Shiites. But then it will be too late for the West and for Greece with Iraqi refugees arriving on the doorsteps of Europe...

 ***

Το δις εξαμαρτείν και η πτώση της Δύσης στην Μεσοποταμία:

Το κενό ισχύος στο Ιράκ και την Συρία

Δρ. Ευάγγελος Βενέτης,

Υπεύθυνος Ερευνητικού Προγράμματος Μέσης Ανατολής - ΕΛΙΑΜΕΠ, e.venetis@yahoo.com

*Συγγραφέας του Ο Ελληνισμός στο Σύγχρονο Ιράν (1837-2010), Αθήνα 2011.ISBN: 978-960-7498-85-1.

Η σημερινή κατάσταση στο Ιράκ δεν αποτελεί έκπληξη. Όπως καταδείξαμε και τον Αύγουστο του 2013 στο άρθρο της Καθημερινής «Η Μεσοποταμία φλέγεται για το Χρίσμα του Προφήτη», είχε προβλεφθεί η γεωπολιτική έκρηξη και αστάθεια του Ιράκ παρότι τα διεθνή και ελληνικά ΜΜΕ ασχολούντο με τη Συρία, όταν (τα τελευταία) δεν ασχολούντο με την οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Απλώς το Ιράκ ήταν «ηφαίστειο που σιγόβραζε».

            Σήμερα το Ιράκ αποσταθεροποιείται λόγω των επανειλημμένων επιπόλαιων και μη ρεαλιστικών αποφάσεων της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ και της Βρετανίας το 2003 (αμερικανο-βρετανική εισβολή στο Ιράκ και πτώση Σαντάμ Χουσέιν) που απελευθέρωσαν τις δυνάμεις της αποσταθεροποίησης της Αλ-Κάιντα στην Μεσοποταμία. Παράλληλα η εμμονή της Δύσης στο θέμα της Συρίας την τελευταία τριετία να εκδιώξει τον Ασσάντ από την ηγεσία της χώρας αποτελεί επανάληψη του ίδιου τραγικού λάθους του 2003 στο Ιράκ. Η επιχειρησιακή δεινότητα και επιρροή των Σουνιτών Ουαχαβιτών στο Ιράκ σήμερα έχουν τις βάσεις τους στην Συρία και την εμπειρία που απέκτησαν εναντίον του Ασσάντ. Η Δύση παλινδρομεί απελπισμένα χωρίς γνώση για τα τεκταινόμενα στην περιοχή: αφενός στηρίζει τους Ουαχαβίτες Σουνίτες στην Συρία αφετέρου τους βρίσκει μπροστά της στο Ιράκ.

            Η κρισιμότητα της κατάστασης στο Ιράκ καταφαίνεται από την φάτουα του Σηίτη Μεγάλου Αγιατολλά Σιστανί να πολεμήσουν όλοι οι μάχιμοι Σηίτες. Όταν ο υπερήλικας Σιστανί και από τους λεγόμενους «μη πολιτικούς» ιερωμένους του σηιτικού ιερατείου, προβαίνει σε τέτοια ανακοίνωση-κέλευσμα γίνεται κατανοητό το μέγεθος του πολέμου στο Ιράκ. Ναι, η Δύση πρέπει να καταλάβει ότι το Ιράκ είναι πλέον σε πόλεμο. Κύριο διακύβευμα είναι η ενότητα του Ιράκ με την τριχοτόμηση να φαντάζει κοντύτερα από ποτέ.

            Η στάση της Δύσης στο Ιράκ πρέπει να δομηθεί σε συνδυασμό με την Συρία και την στάση της έναντι του Ασσάντ. Η Δύση καλείται να διαλέξει συμμάχους στην περιοχή. Η πολιτική του «μία στο καρφί και μία στο πέταλο» δεν αποδίδει αλλά αποσταθεροποιεί τις χώρες της Μ. Ανατολής την μία μετά την άλλη. Η αποσταθεροποίηση του Ιράκ και της Συρίας προέρχεται από την αραβική χερσόνησο, σύμμαχο των ΗΠΑ στην περιοχή. Εάν η Δύση δεν συγκροτήσει ρεαλιστική πολιτική στην περιοχή άμεσα, τότε το κενό ισχύος της θα κληθούν να καταλάβουν οι περιφερειακές δυνάμεις-χώρες της περιοχής είτε του σουνιτικού είτε του σηιτικού κόσμου. Και τότε θα είναι αργά για την Δύση αλλά και για την Ελλάδα με τους ιρακινούς πρόσφυγες να καταφθάνουν στο κατώφλι της …

Taliban and the West

The Message of Taliban to the West: Diplomacy Presupposes Reciprocity

Dr. Evangelos Venetis

Head of the ELIAMEP Middle East Research Project

The recent attack by the Taliban against the International Airport of Karachi is an important event in the war that rages between the Taliban and the governments of Pakistan and Afghanistan. In fact the attack in Karachi is linked to the attack in Kabul three days ago against Abdullah Abdullah, the future president of Afghanistan based on the elections polls until now. However, given the good climate that was created on June 4 as a result of the exchange of the American sergeant and five Taliban prisoners in Guantanamo, the question is what has changed in the meantime.

According to the announcement of the Taliban, the spectacular attack in Karachi was in response to the bombing of villages adjacent to the Taliban. Obviously the loss of important Taliban executives by airstrikes in the highlands of the country, despite the exchange of June 4 and effort split the Taliban from the West, is an important cause for the attack in Karachi. What is their message? They are able to carry out large-scale strikes suddenly and in unsuspected places. In other words, the security of Pakistan is at stake.

Now if after this flick and switch emotions within five days diplomacy is able to offer something essential is doubtful. Sure it must be considered that the war between the West and the Taliban in Afghanistan and Pakistan will be exacerbated by the withdrawal of American troops at the end of the year from Afghanistan. When there is no trust, diplomacy is unsuccessful. Trust is built upon the spirit of reciprocity and not that of superiority.

***

Μήνυμα των Ταλιμπάν στην Δύση: Η διπλωματία θέλει αμοιβαιότητα

Δρ. Ευάγγελος Βενέτης

Υπεύθυνος Ερευνητικού Προγράμματος Μέσης Ανατολής – ΕΛΙΑΜΕΠ

Η πρόσφατη επίθεση των Ταλιμπάν στο διεθνές αεροδρόμιο του Καράτσι αποτελεί σημαντικό γεγονός επιχειρησιακά στον πόλεμο που μαίνεται μεταξύ της κυβέρνησης των Ταλιμπάν όχι μόνο στο Πακιστάν αλλά και το Αφγανιστάν. Για την ακρίβεια η επίθεση στο Καράτσι συνδέεται με την επίθεση στην Καμπούλ τρεις μέρες πριν εναντίον του Αμπντολά Αμπντολά μελλοντικού προέδρου του Αφγανιστάν βάσει των έως τώρα εκλογικών αποτελεσμάτων. Ωστόσο με δεδομένο το καλό κλίμα που είχε δημιουργηθεί στις 4 Ιουνίου με την ανταλλαγή του Αμερικανού λοχία και των πέντε κρατουμένων Ταλιμπάν στο Γκουαντάναμο, το ερώτημα είναι τι άλλαξε εντός δύο εικοσιτετραώρων.

            Σύμφωνα με την ανακοίνωση των Ταλιμπάν, η θεαματική επίθεση στο Καράτσι ήταν απάντηση στους βομβαρδισμούς χωριών προσκείμενων στους Ταλιμπάν. Προφανώς η απώλεια σημαινόντων στελεχών των Ταλιμπάν από τις αεροπορικές επιθέσεις στα ορεινά της χώρας, παρά την ανταλλαγή της 4^ης Ιουνίου αλλά και η προσπάθεια διαίρεσης των Ταλιμπάν από την Δύση, αποτελούν σημαντικές αιτίες για να προβούν στην επίθεση στο Καράτσι. Το μήνυμα τους; Είναι σε θέση να διεξαγάγουν μεγάλης κλίμακα χτυπήματα σε ανύποπτο χρόνο και σε ανύποπτο μέρος. Με άλλα λόγια η ασφάλεια του Πακιστάν διακυβεύεται.

            Τώρα αν μετά από αυτό το κτύπημα και την εναλλαγή συναισθημάτων εντός πέντε ημερών η διπλωματία είναι σε θέση να προσφέρει κάτι ουσιώδες είναι αμφίβολο. Βέβαιο πρέπει να θεωρείται ότι ο πόλεμος της Δύσης με τους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν και το Πακιστάν θα οξυνθεί με την αποχώρηση μέρους των αμερικανικών στρατευμάτων στο τέλος του χρόνου από το Αφγανιστάν. Όταν δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, η διπλωματία είναι άκαρπη. Η εμπιστοσύνη κτίζεται σε πνεύμα αμοιβαιότητας και όχι αισθήματος υπεροχής.

Το ζητούμενο των εκλογών στο Ιράκ

Δρ. Ευάγγελος Βενέτης,

Υπεύθυνος Ερευνητικού Προγράμματος Μέσης Ανατολής - ΕΛΙΑΜΕΠ, 

evenetis77@yahoo.com

Λίγες ημέρες μετά την διενέργεια των κοινοβουλευτικών εκλογών στο Ιράκ, το μήνυμα που έχουν στείλει όλα τα κόμματα της χώρας τόσο στο εκλογικό σώμα αλλά και την ίδια τον πολιτικό κόσμο της χώρας είναι η ενότητα για την αντιμετώπιση των ποικίλων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χώρα τόσο σε επίπεδο ασφάλειας όσο και συλλογικής ενατένισης του πολιτικού μέλλοντος της χώρας.

Αναφορικά με την ασφάλεια της χώρας η επιτυχής διενέργεια των εκλογών και το υψηλό ποσοστό συμμετοχής σε αυτές αποτελεί αισιόδοξο μήνυμα του λαού του Ιράκ για το μέλλον της χώρας. Παρά την κατάσταση ανασφάλειας στην Φαλούτζα και άλλες σουνιτικές περιοχές, η συμμετοχή των Ιρακινών στην εκλογική διαδικασία τους διαφοροποιεί από την ακραία δράση των συγκεκριμένων ανταρτικών σουνιτικών ομάδων. Αναμφίβολα η επόμενη κυβέρνηση θα πρέπει να επιτύχει την πολυπόθητη συμφωνία και ενεργό συμμετοχή των σουνιτών στην πολιτική διαδικασία προκειμένου να περιθωριοποιηθούν περεταίρω όποιες ακραίες εκφάνσεις πολιτικής συμπεριφοράς.

Επίσης ζητούμενο και αποτέλεσμα των εν λόγω εκλογών είναι η διασφάλιση της ακεραιότητας του Ιράκ και η διαχείριση αποσχιστικών τάσεων και ιδιαίτερα αυτής των Κούρδων. Το ζήτημα της ενέργειας του Κουρδιστάν του Ιράκ και της τάσης των Κούρδων για ανεξαρτησία αποτελεί καίριο τομέα πολιτικής δραστηριοποίησης της Βαγδάτης για την σταθερότητα της Μεσοποταμίας.

        Σε αυτή την διαδικασία η επόμενη κυβέρνηση στο Ιράκ καλείται να συνεχίσει το σταθεροποιητικό ρόλο της κυβέρνησης Μάλεκι έναν ρόλο όχι μόνο γι το εσωτερικό του Ιράκ αλλά και για την περιφερειακή ασφάλεια. Ο κόσμος χρειάζεται το Ιράκ σταθερό και ασφαλές προκειμένου να αντιμετωπισθούν οι γεωπολιτικές προκλήσεις στο Λεβάντε και την ευρύτερη περιοχή.