Gaza: David against Goliath

Dr. Evangelos Venetis
Head of the Middle East Research Project,
Hellenic Foundation for European and Foreign Policy – ELIAMEP, Athens, Greece

31/08/2014

After the Pyrrhic victory for the Palestinians in Gaza the future is uncertain both for the Palestinians and Israel. Lifting the blockade of the Gaza Strip by Israel constitutes success for Hamas which put such a withdrawal as a prerequisite for the cessation of hostilities. As shown by the celebrations in Gaza, the Palestinian morale remains robust despite the huge losses mainly of civilian population and infrastructure. In the case of Israel it keeps a low profile observing its own strategic benefits of this war: the destruction of a large part of the underground tunnels and the destruction of a small portion of the potential waste of Hamas. But it seems that the success of the Israeli army does not overshadow the fact that it was involved in a protracted war with a strategic stalemate for Tel Aviv: once it invaded by land forces it should deterministically choose of re-occupying the Gaza Strip or to withdraw. Tel Aviv chose partly the second option. It was much effort for nothing essentially since Hamas kept intact its arsenal and it is now preparing to rebuild the underground channels of communication with the outside world by using the building materials that will be imported for the reconstruction of Gaza above ground.

Lifting the blockade is expected to create a chain reaction of multiple dimensions. The strategic relationship between Israel-Egypt will be tested in the Sinai Peninsula and the level of security is to be unstable again. The opening of the southern border of Gaza will strengthen its relationship between Hamas and the Muslim Brotherhood of Egypt with repercussions for the military leadership in Cairo. Therefore it is expected in the coming months to see the extent of the duration of the truce and the operational range and variety of products which are going to be imported in Gaza.

The main challenge of this truce, however, is the implementation of the declaration of the political unity of the Palestinians. Fatah and Hamas are invited to show political maturity and increase the level of cooperation and harmony with each other despite the uncomfortable and omnipresent eye of the conqueror. The reconstruction of Gaza is a first class opportunity for Palestinians to achieve political unity. It is important that there are already active political, economic and technological forces Palestinians regardless of ideological orientation ready to invest and contribute to the improvement of living standards of the inhabitants of Gaza, thus acting in a stabilizing way. This is an important step toward Palestinian unity, reflecting indeed political maturity. Without this maturity Palestinians will not be able to establish an independent Palestinian state on the basis of UN resolutions and annul the policy of illegal Israeli settlements in the occupied territories. No doubt, the political unity of the Palestinians is their "sling" in the battle against Goliath.

--

Γάζα: Δαυίδ εναντίον Γολιάθ

Δρ. Ευάγγελος Βενέτης, ΕΛΙΑΜΕΠ

Μετά την Πύρρειο νίκη των Παλαιστινίων στην Γάζα η επόμενη μέρα διαγράφεται ακαθόριστα και για τους Παλαιστινίους και για το Ισραήλ. Η αποδοχή της άρσης του αποκλεισμού της Λωρίδας της Γάζας από το Ισραήλ συνιστά επιτυχία για την Χαμάς η οποία έθετε την εν λόγω άρση ως απαραίτητη προϋπόθεση για την παύση των εχθροπραξιών. Όπως δείχνουν και οι πανηγυρισμοί στην Γάζα, το ηθικό των Παλαιστινίων παραμένει ακμαίο παρά τις τεράστιες απώλειές τους κυρίως σε άμαχο πληθυσμό και υποδομές. Από την πλευρά του το Ισραήλ τηρώντας ήπιους επικοινωνιακούς τόνους έχει τα δικά του στρατηγικά οφέλη από τον πόλεμο αυτό: την καταστροφή μεγάλου μέρους των υπογείων σηράγγων και ενός μικρού τμήματος του βλητικού δυναμικού της Χαμάς. Φαίνεται όμως ότι οι εν λόγω επιτυχίες του ισραηλινού στρατού δεν επικαλύπτουν το γεγονός ότι ενεπλάκη σε έναν παρατεταμένο πόλεμο με στρατηγικό για το Τελ Αβίβ αδιέξοδο: αφού εισέβαλε με χερσαίες δυνάμεις νομοτελειακά θα έπρεπε να διαλέξει ή την επανακατοχή της Λωρίδας της Γάζας ή την εύσχημη απόσυρση. Διάλεξε εν μέρει την δεύτερη επιλογή. Πολύ προσπάθεια για το τίποτε ουσιαστικά αφού η Χαμάς διατήρησε άθικτο το οπλοστάσιό της και ετοιμάζεται να επανακατασκευάσει τους υπόγειους διαύλους επικοινωνίας της με τον έξω κόσμο με δομικά υλικά που θα εισαχθούν για την ανοικοδόμηση της υπέργειας Γάζας.

Η άρση του αποκλεισμού αναμένεται να δημιουργήσει αλυσιδωτές αντιδράσεις πολλαπλών διαστάσεων. Η στρατηγική σχέση Ισραήλ-Αιγύπτου θα δοκιμασθεί στην Χερσόνησο του Σινά με το επίπεδο ασφαλείας να διακυβεύεται εκ νέου. Η διάνοιξη των νοτίων συνόρων της Γάζας θα ενισχύσει την σχέση της Χαμάς με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους της Αιγύπτου με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την στρατιωτική ηγεσία του Καΐρου. Συνεπώς αναμένεται τους επόμενους μήνες να δούμε στην πράξη τι εύρος επιχειρησιακά και σε ποικιλία προϊόντων θα έχει η άρση του αποκλεισμού της Γάζας αλλά και τι διάρκεια.

Το κύριο διακύβευμα της εν λόγω ειρήνευσης ωστόσο είναι η υλοποίηση της διακήρυξης της πολιτικής ενότητας των Παλαιστινίων. Η Φάταχ και η Χαμάς καλούνται να επιδείξουν πολιτική ωριμότητα και να αυξήσουν το επίπεδο συνεργασίας και ομόνοιας μεταξύ τους παρά το ανήσυχο και πανταχού παρόν μάτι του κατακτητή. Η ανοικοδόμηση της Γάζας είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για την επίτευξη παλαιστινιακής πολιτικής ενότητας. Είναι σημαντικό ότι ήδη δραστηριοποιούνται εκείνες οι σταθεροποιητικές πολιτικά, οικονομικά και τεχνολογικά δυνάμεις των Παλαιστινίων οι οποίες ανεξαρτήτως ιδεολογικής απόχρωσης είναι έτοιμες να επενδύσουν και να συμβάλουν επιχειρησιακά στην βελτίωση του επίπεδου διαβίωσης των κατοίκων της Γάζας. Και αυτό αποτελεί ένα σημαντικό βήμα για την ενότητα των Παλαιστινίων, αντανακλώντας όντως πολιτική ωριμότητα. Χωρίς αυτή την ωριμότητα οι Παλαιστίνιοι δεν θα είναι σε θέση να διεκδικήσουν στην πράξη την ίδρυση ανεξάρτητου Παλαιστινιακού Κράτους βάσει των ψηφισμάτων του ΟΗΕ και την παράλληλη άρση των παράνομων Ισραηλινών εποικισμών στα κατεχόμενα. Μήπως τελικά η πολιτική ενότητα των Παλαιστινίων είναι και η «σφεντόνα» τους στην μονομαχία τους με τον Γολιάθ;

The Minorities of the Middle East should stay in their homeland

Dr. Evangelos Venetis

Head of the Middle East Research Project

Hellenic Foundation for European and Foreign Policy - ELIAMEP

Well, it seems that the long expected clash of civilizations seems is just being unfolded before our eyes! For a century the Christians of the Middle East have been shrinking in terms of population and geography due to various events, e.g. the genocide of Armenians, Greeks and Assyro-Chaldaeans by the Young Turks, the exile of Christians, especially Muslims in occupied Palestine by Israel etc. Today in Syria and Iraq, the fate and future of Christianity, the Yezidis and other minority religions are put into question the actions by the Sunni Islamic Wahabis (wrongly termed “jihadists” by international media) of the Islamic State, otherwise Caliphate. The ongoing persecution of Christians, the Yezidis, the Shiites and the Kurds reveal the inability of the governments of these areas to protect their citizens. It is a clear manifestation of cultural conflict between East and West with the existing extremism constituting only skirmishes in a war that has just begun.

In this context it is crucial for minorities to remain in their homeland in order to ensure the continuity of their presence as a vital sign of cultural diversity and tolerance. The initiative of the French Foreign Minister Laurent Fabius to invite Christians of Iraq to emigrate to France is undoubtedly an act of humanity and should both be applauded. However,this act sets a precedent in view of depopulating the Middle East of its minorities; thus the French initiative could be amended. The invited guests must have a temporary presence in Europe until the restoration of security and geopolitical stability of Iraq and the region. As for other minority populations in Iraq, the international community should praise the Iraqi government for accommodating and protecting Christians and Yezidis in the Shiite and Kurdish provinces of Iraq. The international community needs also to support the Iraqi government in this project by providing resources and expertise to establish immigration centers as temporary residence in the above districts. Thus they can keep the minorities in the natural and cultural environment ensuring cultural continuity in space and time.

If the international community does not cooperate politically with the governments of the Middle Eastern for the active and effective protection of minorities in these countries, then this war will be long with an unpredictable outcome. If the international community does not create a fund aiming to implement this initiative, it will be the first time in two thousand years that Christianity and other religions could be eradicated terms of numbers from the geographical and cultural context that gave birth to them. And if that happens, then we will talk about the creation of a new, this time cultural, war between Islam and the West. Then the Middle East would lose its multiculturalism and would acquire a cultural worldview of lack of tolerance leading eventually to the full clash of civilizations.

About “Jihadists”

Dr. Evangelos Venetis

Head of the Middle East Research Project

Hellenic Foundation for European and Foreign Policy – ELIAMEP, Athens, Greece

The deteriorating security in Iraq because of the Sunni Wahabbis of the Islamic State is an unexpected phenomenon in terms of its rapid spread. The atrocities against Christians, the Yezidis and Shiite Muslims in Iraq are similar to those occurring in neighboring Syria. The power vacuum in the region does not allow the governments of these countries to protect minorities and the indifferent ... West is interested only in words. Meanwhile the "jihadists" act freely. Given that the term does not exist in the history of Islam, the question arises: Is it right to call them "jihadists"?

First they are not "jihadists" but Sunni-Mujahideen-fighters for the faith-Wahhabi Islamists. These are the correct terms that characterize Sunni fighters in Iraq. The term "jihadist" is wrong. And we elaborate: Linguistically it is a transatlantic and European imperial neologism of the media and some researchers; it does not adequately reflect the content and way of thinking of the Sunni Islamists. Etymologically it derives from the term "Jihad" [= effort (in the path of God), holy war "]. However, the term "jihadist" is not found in the vocabulary of any western language, or even Arabic.

The ambiguity and misunderstanding of the term "jihadist" has a conceptual dimension. If we accept that it is used as a term synonymous with the aforementioned, then the question arises: if those representing the Islamic State in Mesopotamia are Jihadists, then who are the Taliban in Afghanistan and Pakistan and the Islamists in Yemen and Africa? Of course these are the same branch of radical Sunni Islam without any doctrinal difference. So it is wrong to differentiate the name of Sunni Islamists in Iraq, Syria and the rest of the world.

Furthermore, given that in political Islam Jihad is a common concept in political and moral practice of Sunni and the Shiite Muslims; for example, is not Hezbollah in Lebanon "jihadist"? So why should we use the term improperly only about radical Sunni Islam?

Hence the wrong use of the term "Jihadists" by the international and domestic media and part of the research community contributes to further confusion in the mind of the average man in the West about Islam and about the developments in the Islamic world. With this in mind, it is right to avoid the use of the term "jihadists" for the Islamists and the terms "Mujahid(in)" or "fighter for the faith 'and to clear up the case for Sunni Islamist or Shiite. Hence this linguistic preciseness helps us to have a clearer perception of what is happening in Islam.

Silence constitutes complicity in Gaza

Dr. Evangelos Venetis

Hellenic Foundation for European and Foreign Policy – ELIAMEP, Athens, Greece

Kathimerini, 02/08/2014

International law is violated openly and systematically in Gaza. The thousands of dead and injured Palestinian civilians manifest clearly that the Israeli attack on Hamas artillery is disproportionate. There is no international law prescribing that the right to safety can justify the occupation and slaughter of innocent civilians. The Israeli strategy in Gaza acts against the prospect of peace and the integrity and existence of the Palestinian people. Additionally there can not be a collective punishment of a people due to the policy of their government.

While Israel itself trying to maintain his own safety in a hostile environment, it is doomed to be a militarized state due to its policy in Palestine. The ground invasion of Israel in Gaza is fruitless and annuls the leading and realistic Sharon policy, returning to an ineffective past policy. Also Israel's policy in Gaza leaves exposed and vulnerable Mahmoud Abbas within the political arena of the Palestinians in the West Bank, jeopardizing its stability.

Greece with its special relationship with both Palestine-Muslim world and Israel needs to act fast and help break the deadlock in the context of international community. Greece needs to justify its special position in the world map of people who fought and fight for independence and human dignity. The Greek government should take the initiative in both the EU and the UN and regional bilateral level to raise awareness in the largely indifferent international community and stop the ongoing heinous crime. The mobilization of international justice remains a desideratum at this time. Undoubtedly silence is complicity.

Μια στο  καρφί και μια στο πέταλο:

Δεν πείθει ο Έρντοαν για την Γάζα

Δρ. Ευάγγελος Βενέτης,

Υπεύθυνος Ερευνητικού Προγράμματος Μέσης Ανατολής - ΕΛΙΑΜΕΠ, evenetis77@yahoo.com

Καθημερινή, 21/05/2014

Η έντονη ρητορική στην οποία επιδίδεται ο πρωθυπουργός της Τουρκίας την τελευταία πενταετία στο Παλαιστινιακό τον έχει καταστήσει επικοινωνιακά εντός και εκτός Τουρκίας σε έναν από τους κύριους υπερασπιστές των Παλαιστινίων: άφησε άναυδο τον Σιμόν Πέρεζ στο Νταβός το 2009, υποστήριξε τους Τούρκους ακτιβιστές του Μαβί Μαρμαρά το 2010 και έχει καταφερθεί επανειλημμένα φραστικά εναντίον του Τελ Αβίβ με αφορμή τις κατά καιρούς κρίσεις που λαμβάνουν χώρα στην Γάζα. Ο χρόνος όμως πέρασε και οι εν λόγω κινήσεις φαντάζουν ανεπαρκείς εμπρός στις εξελίξεις. Εκτός από λόγια και κινήσεις εντυπωσιασμού έχει προβεί σε πράξεις ουσίας ο Έρντοαν; Ουσιαστικά όχι.

Η ανθρωπιστική βοήθεια της Τουρκίας, μέσω μάλιστα του Ισραηλινού καναλιού, όχι μόνο δεν παρηγορεί αλλά αφήνει εκτεθειμένους τους Παλαιστινίους στην Γάζα, οι οποίοι περιμένουν κάτι πιο χειροπιαστό από την Άγκυρα.

            Διπλωματικά το τουρκικό ΥΠΕΞ έχει μειώσει στο ελάχιστο δυνατό σημείο το επίπεδο διπλωματικών σχέσεων με το Ισραήλ και έχει ακυρώσει το πλαίσιο στρατιωτικής συνεργασίας. Οι τομείς μείωσης συνεργασίας των δύο πλευρών είναι σημαντικοί αναμφίβολα και καταδεικνύουν το μέγεθος της κρίσης. Ωστόσο κάτι τέτοιο θα ευσταθούσε εάν και οι εμπορικές σχέσεις των δύο χωρών ακολουθούσαν την ίδια πτωτική πορεία. Κάτι τέτοιο όμως δεν συμβαίνει. Το αντίθετο μάλιστα.

            Οι τουρκο-ισραηλινές εμπορικές σχέσεις όχι μόνο δεν μειώθηκαν την τελευταία πενταετία αλλά αυξήθηκαν με πρωτόγνωρους ρυθμούς. Αναμένεται δε το τρέχον έτος να φτάσουν σε κορύφωση με συνολικό όγκο συναλλαγών τα 5 τρις. δολ, ενώ το 2008 άγγιζε τα 3,8 τρις. δολ. Οι επιχειρηματίες των δύο χωρών συνεχίζουν ακάθεκτοι την συνεργασία τους παρά την ρητορική του Έρντοαν. Μερικοί δε από τους Τούρκους επιχειρηματίες μάλιστα μετέχουν και στο τριήμερο πένθος στη Τουρκία για τους νεκρούς Παλαιστινίους στην Γάζα εν τω μέσω του Ραμαζανίου...

Μπορεί ο Τούρκος υπουργός οικονομικών να δικαιολογεί την εν λόγω αντίφαση ως διαφοροποίηση μεταξύ της διακρατικής πολιτικής και των προσωπικών οικονομικών σχέσεων, αλλά δεν πείθει. Τα οικονομικά δεδομένα μιλούν από μόνα τους και προφανώς υπάρχει αναντιστοιχία μεταξύ λόγων και έργων της τουρκικής κυβέρνησης στο εν λόγω ζήτημα. Ανεξάρτητα από το είδος των αιτίων (η κοινή γνώμη της Τουρκίας εν όψει προεδρικών εκλογών, η σημασία των τουρκο-ισραηλινών σχέσεων για την οικονομία της Τουρκίας παγκοσμίως κλπ.) που υπαγορεύουν αυτή την μανιχαϊστική στάση της Τουρκίας, βέβαιο είναι ότι, όταν δεν υπάρχει συμφωνία λόγων και έργων, τότε τα λόγια χάνουν την σημασία τους και τα έργα μιλούν από μονά τους.

Γάζα: Το δένδρο της ειρήνης ποτίζεται με αίμα

Δρ. Ευάγγελος Βενέτης,

Υπεύθυνος Ερευνητικού Προγράμματος Μέσης Ανατολής - ΕΛΙΑΜΕΠ, evenetis77@yahoo.com

Καθημερινή, 14/07/2014

Η πρόσφατη αναζωπύρωση και εν εξελίξει σύγκρουση μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς δεν είναι κάτι καινούριο, δεν είναι η πρώτη φορά και ούτε η τελευταία. Στην μακρά περίοδο επτά δεκαετιών περίπου του Παλαιστινιακού Προβλήματος οι Παλαιστίνιοι και οι Ισραηλινοί είναι συνηθισμένοι σε τέτοιες κρίσεις. Το ίδιο και η διεθνής κοινότητα η οποία «ανήμπορη» απλώς αναλώνεται υποκριτικά σε δηλώσεις ανησυχίας, προβληματισμού και εκκλήσεις επαναφοράς «στην ηρεμία». Λες και υπάρχει ηρεμία στην Παλαιστίνη, όταν σιγούν τα τύμπανα του πολέμου, με τόση ισραηλινή εποικιστική δραστηριότητα που βρίσκεται σε εξέλιξη…

            Όσο κυνικό και αν διαβάζεται αυτό το σχόλιο, το διακύβευμα αυτή της κρίσης είναι περισσότερο η εξάσκηση των εμπλεκομένων σε νέες πολεμικές τακτικές και την ανίχνευση των δυνατοτήτων και της προσαρμοστικότητας του άλλου παρά κάποια προσπάθεια αλλαγής των στρατηγικών δεδομένων στο έδαφος, πολύ περισσότερο η επιδίωξη ειρήνευσης.

Το διαρκώς και σιωπηρά εν καιρώ ειρήνης εξαπλωνόμενο εποικιστικά Ισραήλ νιώθει ανασφάλεια με την διαρκώς βελτιούμενη βλητική ικανότητα της Χαμάς και προσπαθεί να την περιορίσει κυρίως μέσω των πληροφοριών και επιλεγμένων χειρουργικών χτυπημάτων στις υποδομές της Χαμάς. Η προοπτική χερσαίας επέμβασης στην Γάζα φαντάζει ανόητη και ανούσια, καθώς δεν θα αποφέρει τίποτε στο Ισραήλ. Επομένως το Τελ Αβίβ με αυτή την κρίση δοκιμάζει και βελτιώνει το σύστημα αεράμυνας του έναντι των βλημάτων της Χαμάς.

Οι μαχητές της Χαμάς, παρότι τεχνολογικά και εξοπλιστικά μειονεκτούν ασύγκριτα έναντι του Ισραήλ επιδεικνύουν επιμονή στην τακτική της καλλιέργειας ανασφάλειας ανάμεσα στους πολίτες του Ισραήλ μέσω της βλητικής της ικανότητας. Και είναι αλήθεια ότι το καταφέρνουν και παράλληλα βελτιώνονται στην εξάσκηση τους αναφορικά με την χρήση του πυροβολικού της. Παλαιότερα οι παλαιστινιακές ρουκέτες έπεφταν με το που εκτοξεύονταν. Σήμερα χτυπούν, με ανακρίβεια ακόμη, όλες τις πόλεις του Ισραήλ. Η βελτίωση των βλητικών και εν γένει επιχειρησιακών ικανοτήτων της Χαμάς βασίζεται στις κατά καιρούς κρίσεις με το Ισραήλ.

Και οι δύο πλευρές έχουν τις απώλειές τους. Το Ισραήλ νιώθει ανασφαλές. Το κόστος όμως για την Χαμάς και τους Παλαιστινίους είναι τα θύματα τα οποία συνήθως είναι δεκαπλάσια των Ισραηλινών, απόρροια της στρατιωτικής τεχνολογικής καχεξίας της Χαμάς. Στρατηγικά και ψυχολογικά ο μωσαϊκός «οφθαλμός αντί οφθαλμού» καθορίζει την στάση των εμπλεκομένων στην παλαιστινιακή κρίση χωρίς προοπτική αλλαγής της στάσης τους βραχυπρόθεσμα με την κατά τα άλλα ειρηνοποιό Δύση απλώς να παρατηρεί εξ’αποστάσεως...