The Brotherhood in Dilemma: Compromise or Warfare

Ώρα μηδέν για την Αδελφότητα: Συμβιβασμός ή ένοπλος αγώνας

Καθημερινή, 19/8/2013

Δρ. Ευάγγελος Βενέτης,

Υπεύθυνος Ερευνητικού Προγράμματος Μέσης Ανατολής - ΕΛΙΑΜΕΠ

*Συγγραφέας του Ο Ελληνισμός στο Σύγχρονο Ιράν (1837-2010), Αθήνα 2011.ISBN: 978-960-7498-85-1.

Σχεδόν μία εβδομάδα μετά την αιματηρή καταστολή του στρατού στους καταυλισμούς των Ισλαμιστών διαδηλωτών στο Κάϊρο η Αίγυπτος παραμένει έντονα διχασμένη με πολύ πιθανό τον κίνδυνο να διολισθήσει σε έναν απρόβλεπτο εμφύλιο.

Μετά από αλλεπάλληλες συγκρούσεις στους δρόμους κυρίως του Καΐρου ο στρατός φαίνεται να διατηρεί τον έλεγχο της χώρας υιοθετώντας το επιχειρησιακό δίπτυχο «αποτελεσματική αντιμετώπιση των Αδελφών στο δρόμο και συλλήψεις των ηγετικών τους στελεχών». Η Αδελφότητα από την πλευρά της έχει υποχωρήσει επιχειρησιακά σε επίπεδο πολιτικής ανυπακοής, λόγω του ανωτέρου δίπτυχου του στρατού, και προσπαθεί να αναδομήσει το δίκτυο επιχειρήσεων της, και δη αυτό των ηγετικών της στελεχών, προκειμένου να καταστεί δυνατή η συνέχιση της πολιτικής ανυπακοής.

Ο στρατός έχει αντιμετωπίσει την Μουσουλμανική Αδελφότητα με ιδιαίτερη ωμότητα προκειμένου να «σπάσει» το ηθικό και το φρόνημα των ισλαμιστών και την πολιτική ανυπακοή τους. Ο Σίσι γνωρίζει ότι η αποφασιστικότητα του στρατού συνεπάγεται την αναποφασιστικότητα της Αδελφότητας και αυτό το καθιστά σαφές σε κάθε ομιλία του. Κατά βάθος γνωρίζει ότι ριψοκινδυνεύει πολλά αλλά αποκρύπτει τις ανασφαλείς σκέψεις του επιμελώς. Δίχως αμφιβολία ο στρατός έριξε το γάντι στους Αδελφούς Μουσουλμάνους με το δίλημμα «συνεργαστείτε με τους δικούς μας όρους ή αποσυρθείτε από την πολιτική».

Από την πλευρά της η Αδελφότητα βλέπει ότι επιχειρησιακά δεν είναι σε θέση να διατηρήσει την ίδια αποδοτικότητα πολιτικής ανυπακοής λόγω των διαρκών συλλήψεων των ηγετικών της στελεχών. Αναμενόμενο για τους Αδελφούς. Απόδειξη αυτού είναι ότι ενώ είχαν καλέσει αυτή την εβδομάδα σε καθημερινές διαδηλώσεις, αψηφώντας τον στρατιωτικό νόμο, ήδη από την δεύτερη μέρα αναγκάσθηκαν να αναβάλουν εννέα διαδηλώσεις για λόγους «ασφαλείας», δηλ. διάσωσης των υπαρχόντων ηγετικών στελεχών τους στις διαδηλώσεις.

Με τις υπάρχουσες συνθήκες η Αδελφότητα βλέπει ότι είναι θέμα χρόνου να συλληφθούν όλα τα κεφάλια που κάθε φορά θα αναδύονται από το πλήθος των διαδηλωτών της Αδελφότητας. Άρα η πολιτική ανυπακοή δείχνει να καθίσταται ανεπαρκές μέσο για την Αδελφότητα. Δεν προκαλεί έκπληξη, λοιπόν, ότι αρχίζουν και πληθαίνουν οι φωνές στις τάξεις της Αδελφότητας για έναρξη ένοπλου αγώνα, ενός αντάρτικου των πόλεων. Είναι σε θέση οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι για κάτι τέτοιο;

Παρά τις σποραδικές ένοπλες παρουσίες στις διαδηλώσεις της, μέχρι σήμερα η Αδελφότητα έχει αποφύγει την ένοπλη αντιπαράθεση. Λόγω των σχέσεων της με την Χαμάς αλλά και ομάδες Ουαχαβιτών και Βεδουίνων στο Σινά, υπάρχει η δυνατότητα εξοπλισμού της, άγνωστο όμως σε τι βαθμό και επάρκεια. Η άναρχη κατάσταση στο Σινά δεν συνεπάγεται αυτόματα και μετάδοση της στις πόλεις της Αιγύπτου, διότι αυτές βρίσκονται υπό τον αποτελεσματικό μέχρι τώρα έλεγχο του στρατού.

Η Αδελφότητα δεν έχει ακόμη καταστήσει σαφή την πρόθεσή της για συστηματική ένοπλη αντιπαράθεση. Εάν υπάρξει βούληση, και όπλα βρίσκονται και δίκτυα δημιουργούνται. Δεν έχει πολλές επιλογές η Αδελφότητα. Έχει φθάσει στο σημείο της κρίσιμης απόφασης: ή καταφυγή στα όπλα για την διεκδίκηση των πολιτικών κεκτημένων της ή επιστροφή στο στρατοκρατικό παρελθόν. Ιδού η ρόδος…