Πολύ σκληρός για να πεθάνει:

Ο Ασσάντ παραμένει και η Δύση αναρωτιέται

Καθημερινή, 8/6/2013

Δρ. Ευάγγελος Βενέτης, ΕΛΙΑΜΕΠ

Η πρόσφατη έκβαση της πολυήμερης μάχης στην πόλη Κουσέιρ υπέρ των κυβερνητικών στρατευμάτων του Μπασάρ αλ-Ασσάντ αποτελεί ορόσημο στον διετή εμφύλιο της Συρίας. Η ανακατάληψη της Κουσέιρ από τον Ασσάντ έγινε δεκτή με έκδηλη ικανοποίηση στην Δαμασκό, την Τεχεράνη και τη Ν. Βηρυττό ενώ παράλληλα έφερε τον σκεπτικισμό στους γεωπολιτικούς αναλυτές και σχεδιαστές της Δύσης. Ο λόγος προφανής: η στρατηγική θέση της Κουσέιρ δίνει το τακτικό πλεονέκτημα σε όποιον την κατέχει.

Είναι εμφανής η σημαντική θέση της μόλις 30.000 κατοίκων Κουσέιρ στο δρόμο από τη Δαμασκό στο Χαλέπι και την παράκτια Συρία και μόλις 37 χλμ. από τη Χομς. Χωρίς αυτή το Αλέππο δεν μπορεί να σταθεροποιηθεί και ο Ασσάντ δεν αποκόπτεται από τα παράλια. Οι αντάρτες προσπαθώντας να αποκόψουν σταδιακά τον Ασσάντ από τη Β. Συρία και να δημιουργήσουν το πολυπόθητο προπύργιό τους στο Χαλέπι κατέλαβαν την Κουσέιρ πριν από λίγους μήνες έθεσαν τις βάσεις για την απόκτηση και σταθεροποίηση ζωτικού χώρου για εκείνους. Παράλληλα αυξήθηκαν οι προσδοκίες για την ταχύτερη αποδυνάμωση και εν τέλει απομάκρυνση του Ασσάντ από τη Δαμασκό. Είχαν υπολογίσει όμως χωρίς τον ξενοδόχο…

Η ανοιχτή εμπλοκή της Χεζμπολλά στο πλευρό του Ασσάντ για την ανακατάληψη της Κουσέιρ ξάφνιασε τη συριακή αντιπολίτευση η οποία δεν ήταν προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει την οργανωμένη και πολυάριθμη σηιτική οργάνωση του Λιβάνου. Μέχρι τότε η Χεζμπολλά μετείχε ενεργά αλλά ανεπίσημα στο πλευρό του Ασσάντ. Στο Κουσέιρ η κατάσταση επισημοποιήθηκε με τέτοιο τρόπο που η συριακή αντιπολίτευση προειδοποίησε την Χεζμπολλά ότι “θα την κυνηγούσε μέχρι και την Κόλαση.” Λόγια που ίσως μετουσιωθούν σε πράξεις μεσοπρόθεσμα. Επί του παρόντος η συριακή αντιπολίτευση είναι απροετοίμαστη και χρειάζεται χρόνο για να οργανωθεί με τους συμμάχους της στο Βόρειο Λίβανο. Για την Δύση η ολοένα αυξανόμενη εμπλοκή της στις εξελίξεις δημιουργούν τις βάσεις αποσταθεροποίησης της ευρύτερης περιοχής με την αντιδυτική τρομοκρατία να ριζώνει καλά εκεί.

Τώρα, οι υποστηρικτές της συριακής αντιπολίτευσης στη Δύση κατανοούν ότι το ψυχολογικό βάρος έχει πέσει στους ώμους της. Συνειδητοποιώντας ότι ο Ασσάντ δεν είναι Καντάφι και ότι οι συγκρούσεις θα είναι πιο χρονοβόρες από ό,τι είχαν προγραμματίσει, καλούνται είτε να επενδύσουν περισσότερο χρόνο, χρήμα και ανθρώπινες ζωές ή να συμβιβασθούν με τον Ασσάντ. Επί του παρόντος διαλέγουν την πρώτη περίπτωση.

Ωστόσο πληθαίνουν οι φωνές των επικριτών της δυτικής στάσης στη Συρία, βάσει των οποίων αφού μέχρι σήμερα οι αντιπολιτευόμενοι δεν έχουν δημιουργήσει ζωτικό χώρο δικό τους προκειμένου να σταθεροποιήσουν τις θέσεις τους και να κινηθούν ασφαλέστερα κατά την Δαμασκού, τότε η όλη προσπάθεια τίθεται εν αμφιβόλω. Παράλληλα η ολοένα ισχυροποιούμενη προοπτική μακροχρόνιας εμπλοκής είναι προβληματική για την αντιπολίτευση. Μήπως η εμπλοκή του Λιβάνου στον πόλεμο δεν φέρει τα αναμενόμενα αποτελέσματα; Έως πότε οι αντάρτες θα πολεμούν ως αντάρτες και όχι ως τακτικός στρατός χωρίς σταθερό προπύργιο και χωρίς προοπτική επιτυχίας; Εώς πότε το ηθικό τους θα είναι ακμαίο μετά από τόσες απώλειες και το φάσμα της αβεβαιότητας να πλανάται διαρκώς στον ορίζοντα; Εώς πότε…;